NASCHOLEN in Roemenië, 20 - 26 september 2014
Nieuwe ontwikkelingen in de gezondheidszorg
Ik had al vaak over de reizen naar Roemenië gehoord en ontving als donateur vele jaren de nieuwsbrief van Semper Amici, maar steeds als ik dacht ik wil wel eens mee kwam het niet uit. Nu had ik het toch maar eens doorgezet. Ik was een van de weinigen; we waren met z'n elven, inclusief de organisatie. Na vele jaren blijkt de belangstelling voor Roemenië onder de huisartsen wat te zijn afgenomen. Geheel ten onrechte, merkte ik al gauw.
Na aankomst op het kleine vliegveld van Iasi werden we direct hartelijk ontvangen en door de Roemeense huisartsen naar ons hotel gebracht. De volgende ochtend werden we ondergedompeld in de Roemeense cultuur tijdens een stadswandeling. Omdat het zondag was waren de orthodoxe kerken imponerend; gelovigen liepen in en uit, onder een sereen gezang. 's Middags eerst een bijeenkomst bij de lokale zorgverzekeraar, waar we door Joop Raams en iemand van de zorgverzekeraar de verschillen tussen het Nederlandse en Roemeense systeem uitgelegd kregen. Vervolgens door de Roemenen meegenomen naar een uitgebreide lunch die de rest van de middag duurde. Ze spraken bijna allemaal goed Engels en het was leuk ze te leren kennen.
De volgende dagen hadden we nascholing samen met de Roemenen, boeiend te zien hoe zij met alledaagse zaken als CVRM en Diabetes omgaan. De man die zich zorgen maakt om zijn hart maar een prima risicoscore heeft krijgt toch een recept voor 'iets plantaardigs' om hem niet met lege handen weg te sturen, en diabetes moet altijd verwezen worden voor de instelling op medicatie. De discussies met de Roemenen maakte me erg benieuwd naar het praktijkbezoek, maar eerst hadden we nog een excursiedag op woensdag, naar de prachtig beschilderde kloosters, waar we door zuster Tatiana een volgens Theo Voorn didactisch zeer verantwoorde uitleg over de fresco's en de bijbelverhalen kregen.
Op donderdag dan het hoogtepunt van de week, het praktijkbezoek, voor mij in Cothnari, het wijngebied, waar ze druk bezig waren met de druivenoogst.
Samen met Arend Jan werd ik opgehaald door Christina, die ons vlot naar haar praktijk in Cothnari reed, 70 km noordelijk van Iasi. Daar was haar collega, ook Christina, al bezig met het spreekuur en ik ging bij haar meekijken. Een wanordelijke kamer, de assistente zat erbij, zocht papieren, nam bloeddrukken op en zette thee en koffie tijdens de consulten. De dokter vulde vooral veel formulieren in en maakte recepten op de computer, die voorzien van vele stempels werden meegegeven. De patiënten kwamen na een klopje de kamer binnen, soms ook terwijl er nog iemand anders zat. De dokter nam tussendoor zelf de telefoon aan, op vaste telefoon en mobiel werd ze door patiënten gebeld, ook al in de auto op de heenweg. Wat gaat het dan bij ons geordend, en wij klagen wel eens over de administratie..... Ik zal het nooit meer doen.
Terwijl ik dit aan het typen ben zet het vliegtuig de landing in naar ons veilige en geordende Nederland, waar maandag ook bij mij weer veel patiënten zitten te wachten. Wat neem ik mee van deze week. Natuurlijk de hartelijkheid van de Roemeense collega's (we zijn zelfs nog met ze naar de Opera in Iasi geweest!). Herinneringen aan het heerlijke eten en drinken. Verder natuurlijk het besef dat wij het toch maar goed hebben in Nederland, hoewel de armoede me nog meeviel in Roemenië. Het gevoel dat er met steun en scholing vanuit Nederland al veel bereikt is hoewel het moeilijk opboksen is tegen regelgeving. Dat het altijd leuk is om met een kleine groep huisartsen op stap te gaan. En dat de enthousiaste mensen van Semper Amici ons aller steun blijven verdienen!
Erik Oudshoorn, huisarts in Soest